Bijna 40 jaar geleden stond ik als jonge vent op het punt om samen met mijn vrouw ons allereerste huis te kopen. Een koopappartement in Den Haag, met vier kamers inclusief woonkamer. “Heeft u kinderen?” vroeg de makelaar. “Nóg niet”, zeiden wij naar waarheid. “Dan mag ik u geen woning met vier kamers verkopen. Drie kamers is hier zonder kinderen echt het maximum.” Wij wisten niet wat wij hoorden. Deze betuttelende maatregel was toentertijd het gevolg van de enorme schaarste op de huizenmarkt. Het was er eentje in de categorie ‘pleisters plakken’. Ook nu is de huizenmarkt weer zwaar overspannen.